Sila at Ako ang mga Kalaban Ko

Paano natin makakamit ang katarungan kung hindi ka lalaban na sa iyong pananaw tama ang iyong ipinaglalaban? Upang imulat ang sarili sa katotohanan, dapat nating tanggapin ang mga bagay-bagay na ang paligid ay binubuo ng mga pangyayari na hindi kadalasan angkop sa ating pansariling intensiyon. Ang bawat sarili ay may kakayanan upang lumaban at magtiis sa patimpalak ng buhay.

Sa kursong Kultura at Pulitika, natutunan ko ang mga paraan kung paano lumaban at gamitin ang potensyal na kapangyarihan laban sa mga taong mapaniil at mapagmataas—paggamit ng kapangyarihan sa mabuting paraan. Ngunit, pumasok sa aking isipan ang isang katanungan na tungkol sa paggamit ng kapangyarihan laban sa sarili. Paano ko ba maipahahayag at maipapakilala ang kapangyarihan patungo sa aking sarili? Isang halimbawa nito ay ang paglikha ng mga simple at kritikal desisyon sa mga pangyayari o problemang hinaharap. Ako ay naniniwala na ang lahat ng tao ay rasyonal sa paggawa ng tama at karapat-dapat na mga desisyon sa buhay. Ngunit, may mga tao talaga na hindi ginagamit ang kakayahang ito kaya’t sila’y kadalasang nagkakamali. May mga pangyayari rin na kahit ginamit mo ito ay magkakamali at magkakamali ka pa rin sa kadahilanang ang mga bagay na sa tingin at napag-aralan mo ay akma ay hindi pala wasto o tama. Kung kaya kailangan timbangin ang bawat sitwasyon na pinagdadaanan sapamamagitan ng dalawang magkasalungat na instrument, ang puso at ang isip. Para sa akin, wala ni isa man sa dalawa ang mas matimbang sa paglikha ng mga desisyon at kilos. Ang paggamit ng puso at isip sa magkasabay na paraan at oras ay ang susi sa pag-intindi ng problema upang masolusyonan ito ng walang bahid ng alinlangan. Magkamali man ako, napatunayan ko naman sa aking sarili na ito ang dapat kong gawin, kung kaya, sa mga susunod na kabanata ng aking buhay, ako ay matututo sa mga pagkakamaling ito at malilinawan sa hamon ng buhay na hindi kailangan sumuko at dapat ipagpatuloy ang buhay na ibinigay ng Diyos na Maykapal.